Synopsis
Welk beeld krijgen we in films van Marseille - waar de eerste films van de gebroeders Lumière werden gedraaid? Meestal postkaartlandschappen... Zelfs Marcel Pagnol negeerde in zijn films het arbeidersmilieu en filmde liever in de studio of in kunstmatige decors (maar hij deinsde er bijvoorbeeld niet voor terug een Provençaals dorp met alles erop en eraan te reconstrueren)... Paul Carpita stelde zich een heel andere uitdaging: een fictiefilm maken over de staking uit 1953 van dokwerkers tegen de oorlog met Indochina, maar met niet-professionele acteurs (dokwerkers) en op de echte locatie, ondanks het verbod. Maar het regime laat zich niet om de tuin leiden. De avond van de première worden de kopieën van de film in beslag genomen op bevel van het hoofd van de politie. Deze censuur, die geen enkele reactie uitlokt in het filmmilieu noch binnen de Communistische Partij waar Carpita deel van uitmaakte, werd pas opgeheven in... 1989. Op basis van twee teruggevonden kopieën, waarbij uit één alle subversieve passages waren geknipt, is "Le rendez-vous des quais" gerestaureerd en opnieuw gemonteerd, maar er ontbreken definitief 15 minuten. Sindsien kunnen we zien dat deze 'rendez-vous' er een is tussen de geliefden en de dokwerkers; die van de fictie (de liefde tussen Robert en Marcelle) en van de documentaire (het dagelijks leven van vrouwen, kinderen en dokwerkers, de staking, de sociale crisis, het koloniale conflict)...
