Synopsis
Met deze zeer persoonlijke film neemt Philippe Garrel ons mee naar de rand van de wereld, de tijd en de geschiedenis. Opgenomen in een zoutwoestijn in tweeëntwintig shots, vindt deze film zijn eigen tijdsbegrip uit. Het is een gedicht dat bestaat uit verschijningen en bevreemdende visioenen. Nico, zangeres van de Velvet Underground, fascineert met haar muziek en laat ons onderdompelen in een hypnotisch bad. Pierre Clementi, naakt en subliem, imponeert. Een kind zit aan de rand van een meer in een vreemd ijslandschap. Op gevoelige wijze verkent Garrel de eenzaamheid, die voor hem ook bevrijdend werkt, in een onbevangen en meedogenloze wereld. "Er was niets: een camera en een decor, enkele allusies op een thema waarover we nauwelijks spreken, en we moesten komen tot onmiddellijke creatie daar er slechts één opname mogelijk was, zoals een geheiligde daad. Philippe was gefascineerd door het beeld waarmee hij tot de oorsprong kwam, de essentie van de cinema"
