Synopsis
Indien het mogelijk zou zijn iemands angstaanval direct in zijn hoofd te filmen, zou dat ongetwijfeld iets geven in de trant van "Haze". Het aanknopingspunt van de film is eenvoudig: een gewonde man wordt wakker in een enge betonnen tunnel, hij herinnert zich niets en tracht zich voort te bewegen, een houvast te vinden. Ondanks alle hindernissen op zijn pad (verwondingen, putten, prikkeldraad, lijken, ...), baant hij zich een weg, met overleven als enige doel voor ogen. Een betrekkelijk eenvoudig scenario dus, dat evenwel alle ruimte openlaat voor een uiterst doordacht pervers universum dat Shinya Tsukamoto rond zijn personage, door hemzelf vertolkt, spint. Hij slaagt erin ons mee te slepen in deze nachtmerrie in een labyrint zonder begin en eind, zodat men überhaupt vergeet nog naar een richting te zoeken. De stijl van Tsukamoto is hier veel bedachtzamer dan bij zijn eerste films. Het zou interessant zijn om ze te vergelijken, niet?
