Naar eigen zeggen wou de Turkse regisseur Nuri Bilge Ceylan Winter Sleep eigenlijk liever niet in Cappadocië draaien omdat hij schrik had dat de schoonheid van de streek de aandacht zou afleiden van zijn verhaal. Achteraf bekeken ben ik blij dat hij het toch gedaan heeft.
De regio is inderdaad adembenemend om te zien en Ceylan heeft nog niets van zijn visuele instincten — de man is tenslotte oorspronkelijk fotograaf — kwijtgeraakt
Veel minder positief voor de film op zich is dat je telkens opnieuw opgelucht bent wanneer hij de landschappen in beeld brengt. Het grootste deel van de tijd brengen we namelijk binnenskamers door, nota bene in het gezelschap van mensen waarmee je niet noodzakelijk heel veel tijd wil doorbrengen. ‘Winter Sleep’ is bedoeld als kritische blik op de Turkse intellectuele klasse, waartoe Ceylan zichzelf ook rekent. Het is volk dat heel graag praat en meningen verkondigt maar dat aan het eind van de rit bitter weinig communiceert.
Onaantrekkelijke personages hoeven geen onoverkomelijke hinderpaal te zijn, en het moet gezegd dat Ceylan geregeld met een sterke scène uitpakt. Maar mede omdat hij zijn dik drie uur durende film voornamelijk vult met eindeloze literaire monologen overheerst finaal toch de verveling.