In 2011 zorgde een Indonesisch-Amerikaanse productie voor een ongelooflijke buzz in genre-filmfestivals, het was een echte virale hype... de film kwam eindelijk uit in de bioscoop en zette op dvd en Blu-Ray zijn weg verder om een "cultproduct" te worden. Deze ruwe diamant heet The Raid, met als 'heilige' regisseur Gareth Evans, en vooral de onvoorstelbare acteur/stuntman/vechtersbaas Iko Uwais.
The Raid vertelde ons, in een stijl die veel weg had van een videospel, hoe de politie een gebouw in het midden van een stadswijk bestormde, dat het bolwerk was geworden van een bende boeven die er voortvarende methodes op na hielden... De bestorming mondt uit in een bloedbad, het wordt een pijnlijke nederlaag. Eén politieagent overleeft: Rama.
In dit vervolg krijgt Rama, die als vermist staat opgegeven, een nieuwe en geheime missie: hij moet infiltreren bij een gevaarlijke bende en het aanleggen met de yakuzas. Hiervoor moet hij eerst als Yuda in de gevangenis belanden om aan te pappen met Uco, de zoon van de maffiabende. Zijn leven hangt nog maar aan een zijden draadje, en vooral aan zijn vermogen om slagen te krijgen en uit te delen. Kortom, het ziet er alsmaar slechter uit voor onze geïnfiltreerde agent...
We zeggen het er maar onmiddellijk en zonder omwegen bij: deze film is beslist niet voor iedereen geschikt... Gareth Evans slaagt er wel opnieuw in om de grenzen te verleggen op het vlak van actiecinema, van kwaliteit (er is een echt scenario), maar dit doet hij duidelijk door het alomtegenwoordige geweld in The Raid nog te versterken. In die mate dat dit vervolg letterlijk "pijnlijk" is om te bekijken, waardoor je erg gaat meeleven, zozeer neigt de film naar totale, verstikkende gekte. Er wordt vanalles gebroken en er gaat vanalles kapot, vooral menselijke ledematen, en het stikt van de explosies in pencak-silat style!