Tom Berninger is het depressieve lelijke eendje dat moet opboksen tegen zijn broer Matt, een rockster die zingt voor Obama en wiens nummers worden gebruikt in succesvolle films en series.
Ja dus: het is niet gemakkelijk om ons een plaatsje in dit leven te veroveren, en deze 75-minuten durende bekentenis is een echte kreet uit het hart, van de ene broer aan de andere. In de stijl van "Super Size Me" van Spurlock en Michael Moore, die zichzelf in scène brengen, is Tom Berninger alomtegenwoordig op het scherm (een soort van "langdurige selfie') en hij bespaart zich niets. We worden met onze neus - soms ongemakkelijk dicht - op een familiale intimiteit gedrukt, zonder enige voorbereiding. Deze manier van werken kan de kijkers - meer dan één - afschrikken maar er is niets aan te doen, in dit tijdperk van sociale netwerken en realityshows zit egotrippen ingebakken in de zeden en krijgt berekende emotie voorrang op naakte feiten.
Maar goed: wie kan zeggen dat hij rationeel is wanneer het gaat om broederliefde?