Het officiële einde van de Tweede Wereldoorlog stond niet synoniem met een onmiddellijke terugkeer naar de vrede voor iedereen. Na die talrijke jaren vol horror en waanzin kon de terugkeer naar eigen land voor heel wat soldaten zeer moeilijk zijn. Dat ondervonden de nonnen van een Pools klooster, verkracht door Bolsjewiekse soldaten. Een onbekend hoofdstuk uit de geschiedenis dat vandaag belicht wordt door Anne Fontaine.
Om deze dramatische feiten te vertellen heeft Anne Fontaine gekozen voor een Franse verpleegster als toegangsdeur tot deze verboden heilige locatie. De jonge Mathilde Beaulieu, perfect vertolkt door Lou de Laâge, gaat deze zusters trachten te troosten en te helpen zo goed ze kan, maar de opdracht is zwaarder dan oorspronkelijk gedacht. De zusters zijn terughoudende en verscheurd tussen de werkelijkheid en hun geloof. Het is moeilijk om zwanger te zijn wanneer men een gelofte van kuisheid heeft afgelegd.
Na Gemma Bovery is de verandering van stijl radicaal voor Anne Fontaine die hier bewijst dat ze over heel wat delicatesse beschikt in haar mise-en-scène. Haar lumineuze fotografie contrasteert geweldig goed met het onderwerp, dat donker en zwaar is. Ondanks de wanhoop bevat deze film een bijna verheugend humanisme. Dit succes is te danken aan een goed geschreven scenario en dialogen, een sobere en efficiënte omkadering en een overwegende vrouwelijke cast, overstegen door de hoofdrol.