De trailer van Hail, Caesar! laat een brede komedie vermoeden. Maar de Coens hebben nooit echte volbloedkomedies gemaakt. Zelfs The Hudsucker Proxy en Burn after Reading willen eerder met het genre flirten dan het met overtuiging omhelzen.
Hail, Caesar! probeert nooit echt heel grappig te zijn, maar focust zich vooral op de betekenislagen en de subversie van de verwachtingen. Zoals in nog andere Coens-film worden de essentiële scenarioregeltjes overboord gegooid. Aanvankelijk lijkt het hele verhaal te draaien rond hoe fixer Eddie Mannix de problemen met zijn acteurs zal oplossen, met als moeilijkste opdracht het terugvinden van de ontvoerde superster Baird Withlock. Maar uiteindelijk valt alles in de plooi zonder dat Mannix grote daden hoeft te verrichten. Het ontwijken van een echt functionerend plot verplaatst de aandacht naar twee andere elementen: de reconstructie van scènes uit films die hadden kunnen gemaakt zijn in 1951 en het absurde van religie en ideologieën tijdens de Koude Oorlog die toen almaar kouder werd.
Het lijkt wel of de Coens, in navolging van Sullivan’s Travels van Preston Sturges, vooral willen stellen dat het entertainment van het oude Hollywood veel heilzamer was dan eender welke filosofie en geloofsovertuiging. Want die leiden toch maar tot absurde situaties. Zien dus!