Herinner je je Kick-Ass nog? Die oneerbiedige en snoeiharde actiekomedie liet een andere kant van het superheldenuniversum zien, minder afgelikt dan wat Marvel doorgaans op het scherm schildert. Deadpool heeft precies dezelfde ambitie, met een verhaal over een verminkte superheld die geen held wil zijn en die geen seconde zijn mond kan houden.
Zo’n niet aflatende tateraar zou stevig op de zenuwen kunnen werken — nietwaar Kevin Hart? — maar bij Ryan Reynolds zijn we gelukkig in goeie handen. De Canadese acteur schudt niet alleen enkele pareltjes uit zijn rode handschoen (“Vandaag was even plezierig als een dildo van schuurpapier”), hij laat ook geen kans liggen om de draak te steken met het genre in het algemeen en zichzelf in het bijzonder.
De begingeneriek, een bijna stilstaand actieshot met cynische omschrijvingen in plaats van namen, zet meteen de toon, en Deadpool probeert bijna twee uur lang die waanzin vol te houden. Dat haalt hij uiteindelijk niet omdat hij alles bij elkaar een banale plot opdist en omdat de regie van Tim Miller weinig opzien baart. Maar qua donkere fun heeft de film wel iets in petto.