Woody Allen maakt één film per jaar. Het kan dan ook niet anders dan dat er een systeempje zit in zijn capaciteit om die enorme productie te leveren. Woody heeft al jaar en dag een oude klassieker nodig om op verder te bouwen en zijn eigen ideeën in te verwerken.
Voor Blue Jasmine was dat A Streetcar named Desire en voor Match Point Schuld en Boete en A Place in the Sun. In Irrational Man vertrekt Allen opnieuw van Schuld en Boete van Dostojevski, maar dan gemixt met Strangers on a Train van Hitchcock. Joaquin Phoenix is een moderne Raskolnikov die filosofeert over het plegen van de ultieme moord, een personage dat dicht aanleunt bij het hoofdpersonage uit Match Point. Maar de Raskolnikov van Irrational Man evolueert al snel naar Uncle Charlie uit Shadow of a Doubt van Hitchcock. Eigenlijk handelt de nieuwste Woody Allen vooral over een man die zich uitgeblust voelt, tot hij bloed heeft geroken. Met zo’n thema houdt Allen het deze keer wat serieuzer. De film is geen uitgesproken komedie, maar ligt op het vlak van de toon op dezelfde lijn als (opnieuw) Match Point.
Allen-haters zullen weer problemen hebben met deze film, maar Irrational Man is zo knap geschreven dat je er alleen maar bewondering voor kan hebben. En maakt het trouwens wat uit waar Woody de mosterd is gaan halen?