De eerste keer dat ik een foto uit Southpaw zag, moest ik twee keer kijken. Was dat Jake Gyllenhaal? Dat verwrongen gezicht, die bebloede grijns, die gespannen spieren, de acteur uit Donnie Darko, Zodiac en Brokeback Mountain viel amper te herkennen.
Heel goed gedaan van Gyllenhaal natuurlijk, ook al omdat hij die fysieke transformatie gebruikt om een sterke vertolking neer te zetten.
Zolang Southpaw in de ring blijft en de aandacht op de kampende boksers richt, krijgt hij van regisseur Antoine Fuqua bovendien de nodige rugdekking. Fuqua liet in onder meer Training Day en onlangs nog The Equalizer al zien dat hij een neus voor gedreven actie heeft, en de bokskampen die hij hier opvoert, druipen van de adrenaline.
De rest van de film druipt jammer genoeg al te vaak van de stroop, wat dan weer Fuqua's idee van emotie moet voorstellen. Als Clint Eastwood in een goeie dag verkeert, vindt hij in een dramatisch verhaal als dit het goeie evenwicht. Fuqua slaat Southpaw echter compleet uit zijn lood. Al goed dat een sportfilm tenminste kan rekenen op voorspelbaar triomfgevoel. Oeps, spoiler!