Het hoeft niemand te verbazen dat Lost River, het regiedebuut van acteur Ryan Gosling, heel uiteenlopende reacties teweeg bracht toen hij vorig jaar op het festival van Cannes in première ging.
Gosling werd dan wel een ster dankzij commercieel voer als The Notebook en Crazy, Stupid, Love, hij heeft nooit verborgen dat zijn persoonlijke filmsmaak veel gewaagder is. Geen wonder als je dikke vrienden bent met vrijbuiters als Nicolas Winding Refn (Drive, Only God Forgives).
Refns impact is ook voelbaar in Lost River, een hypnotiserende neonfabel die zich geen moer aantrekt van de gevestigde regels en koppig zijn eigen weg kiest. Hier en daar gaat Gosling wat over de schreef met zijn donkere symboliek en zijn bizarre wendingen, maar hij legt daarbij zoveel zelfvertrouwen aan de dag dat je toch met hem meegaat. De taferelen die hij — met de hulp van de Belgische cameraman Benoît Debie — oproept, zijn dan ook tegelijk angstaanjagend en onweerstaanbaar.
Mocht David Lynch hier op de affiche staan als regisseur, dan zou je het probleemloos geloven. En dat is absoluut een compliment.
