Na een lange dag, gevuld met behoorlijk rampzalige audities, maakt dramaturg en theaterregisseur Thomas zich op om naar huis te keren - ontgoocheld, geïrriteerd en alleen.
En dan verschijnt Vanda (letterlijk) op het toneel: een fenomeen van een vrouw, wulps, voluptueus, vurig. Thomas denkt dat hij in haar het soort vrouw herkent dat hij verafschuwt: vulgair, hersenloos, onopgevoed. Hij probeert haar aan de deur te zetten, maar tevergeefs. Vanda geeft het niet op en slaagt erin om hem te doen luisteren. Terwijl ze de eerste lijnen citeert van het door Thomas aangepast stuk van Lépold Ritter von Sacher-Masoch (de oorsprong van het woord masochisme), Venus in bont, ondergaat Vanda een volledige metamorfose.
Roman Polanski bewerkt opnieuw een toneelstuk, na zijn voortreffelijke Carnage. De regisseur gebruikt een theaterscène als opnamestudio, en plaatst uitsluitend twee acteurs tegenover elkaar (zijn vriendin Emmanuelle Seigner en Mathieu Amalric) en het resultaat mag er beslist zijn! Hij brengt een echte dynamiek op gang in zijn film door erg mooie nuances in de realiteit aan te brengen: de actie "in de tegenwoordige tijd" tussen de hoofdpersonages, en de basistekst van Sacher-Masoch, bijgewerkt met een krachtige feministische toets.
Een groots en subtiel filmmoment dat tot in de puntjes is uitgewerkt!