In de brouwerscultuur geldt hetzelfde als in de filmkunst : wanneer een recept gekend is moet men juist dat ingrediënt vinden dat het zal onderschijden van de concurrentie.
Dit gekruid ingrediënt vinden we in Kidnapping Mr. Heineken terug in de persoon van Anthony Hopkins, indrukwekkend en magnetiserend als koele manipulator in zijn rol van brouwerijdirecteur. Wanneer de indrustrieel oog in oog komt te staan met zijn ontvoerders wordt het intens en transformeert deze klassieke thriller zich in een beklijvend psychologisch duel. Maar het recept is niet evenwichtig en de specerij Hopkins is er soms te veel aan. Want naast die zeldzame scènes waarin hij volledig tot zijn recht kan komen, slaagt Kidnapping Mr. Heiniken er niet in te rijzen en blijven de personages eendimensionaal.
Wat overblijft is wel een aangename film, met een efficiënte mise-en-scène (de knappe achtervolgingsscène op de kanalen van Amsterdam), maar uiteindelijk wel frustrerend door het ongebruikte potentieel.