Zondagavond reikt de jury onder leiding van de gebroeders Coen de Gouden Palm en de andere prijzen uit. Maar voor het zover is, zet ik graag even de opmerkelijkste momenten van deze 68ste editie op een rijtje. In omgekeerde volgorde.
5. Carol en Les Cowboys: veel zeggen zonder woorden
Het publiek bij de keel grijpen met een finale zonder dialogen, dat getuigt van grote klasse. Todd Haynes presteert het in zijn romantische tragedie Carol, Thomas Bidegain doet even goed in het familiedrama Les Cowboys.
4. Inside Out: in het hoofd van een puberjongen
Inside Out, de geweldige nieuwe film van animatiestudio Pixar, speelt zich af in het hoofd van een 11-jarig meisje. Daar zien we hoe vijf verschillende emoties besturen wat ze doet en hoe ze reageert. Aan het einde van de film gunnen de makers ons ook een blik in het hoofd van een paar andere personages, waaronder een puberjongen. Eén woord: hilarisch.
3. Green Room: de arm van Anton Yelchin
De beste B-film van het festival viel te bekijken in de Quinzaine. In Green Room treedt een punkbandje op midden in de bossen van Oregon. Daar raken ze in nesten als ze toevallig getuige zijn van een moord door een neonazibende. In eerste instantie ontspint zich een onderhandeling tussen de leider van die groepering en de leden van de band, die zich verschanst hebben in de artiestenruimte. Wanneer de gitarist de deur even opent om een leeg pistool naar buiten te gooien, gebeurt iets wat je nooit meer vergeet.
2. Applaus voor Jaco Van Dormael, boegeroep voor Gus Van Sant
Het publiek van Cannes staat bekend om zijn genadeloze mening. De twee uitersten vielen Gus Van Sant en Jaco Van Dormael te beurt. Sea of Trees, een spiritueel drama met Matthew McConaughey, werd aan het eind van de persvisie getrakteerd op luid gefluit. Een beetje overdreven naar mijn smaak. Le tout nouveau testament kreeg dan weer een minutenlange staande ovatie.
1. Takashi Miike en andere zotte Japanners
De presentator van de Quinzaine had slecht nieuws toen hij op het podium verscheen. Regisseur Takashi Miike kon niet aanwezig zijn op de vertoning van zijn Yakuza Apocalypse. Maar, zo klonk het geheimzinnig, op een bepaalde manier was hij er toch bij. Toen de zaallichten doofden, verscheen inderdaad een close-up van Miike op het scherm, verkleed als vrouw. "Het spijt me dat ik verstek moet geven," zei de cineast, "maar ik ben een nieuwe carrière begonnen als geisha. Morgen krijg ik mijn borstimplantaten. In de toekomst zal ik dan ook geen extreem gewelddadige films meer maken à la Yakuza Apocalypse maar verhalen vertellen over liefde en vriendschap."
Na de vertoning verscheen er ook nog een grote groene kikker in de zaal. Dat personage is de slechterik in deze maffe film over maffiavampiers.