In The Amazing Spider-Man 2 draait alles rond de geheimen van de ouders van Peter Parker/Spider-Man. Want zij weten immers meer over Oscorp. Dat mysterieuze bedrijf staat ook centraal in de toevallige creatie van het elektromagnetisch monster Electro (vertolkt door Jamie Foxx) en de robomens Green Goblin (een rol van Dane DeHaan).
Wat kan men absoluut niet doen in een Spider-Man-film, meneer Webb?
Marc Webb: Spider-Man mag nooit iemand doden. Dat is het belangrijkste gebod van een Spider-Man-film. Want dan is de film commercieel dood. Maar je kan er wel mee spelen (lacht). Meestal probeert Spider-Man de schurken tegen elkaar op te zetten. Ik denk dat hij wel de drang voelt om een schurk te doden. Maar dat is iets waarmee hij tot nog toe in de films niet geconfronteerd is geweest. Dat is uiteraard heel bewust gedaan (lacht). Want mogelijk zal hij straks, in één van de volgende films, moeten vechten tegen zijn eigen wraakgevoelens en uitvissen hoeveel menselijkheid hij nog in zich heeft.
U toont beelden die we al in het eerste deel gezien hebben, maar geeft de toeschouwer nu meer informatie...
Marc Webb: Dat klopt. De basis van het hele verhaal, dat over enkele films wordt verspreid, ligt bij de ouders van Peter Parker en de emotionele gevolgen voor Peter. In het eerste deel verwijzen we naar het verband tussen de ouders en de spin en wat daar de gevolgen van zijn. En in dit tweede deel wil ik dat de toeschouwer het oorsprongsverhaal op een nog meer diepgravende manier begrijpt.
De intro, zonder Spider-Man overigens, deed me denken aan die van een Bond-film. Is daar iets van aan?
Marc Webb: Misschien wel. We hebben in die intro een soort van Bourne-stijl toegepast, met handcamera's. Die scène geeft meer gewicht aan de zoektocht van Peter Parker en je wil ook wat meer weten over de ouders. Maar doordat er geen superhelden in de intro voorkomen, moest ik ze zo realistisch mogelijk opnemen. Ik heb trouwens geen stuntmensen gebruikt voor het gevecht, alleen intens gerepeteerd met de acteurs. Ze hebben dan een week geoefend en we hebben de scène in een week opgenomen. Tijdens het filmen hebben we vooral op hun gezichten geconcentreerd en minder op de vuisten. En achteraf hebben we het geweld wat weggemonteerd. Dit moest een film voor kinderen worden. Maar hij moest wel explosief beginnen.
Er zijn veel verwijzingen naar tijd in deze sequel. Is het een belangrijk thema, meneer Garfield ?
Andrew Garfield: Een zeer belangrijk thema. Peter voelt de druk van de tijd. Als Spider-Man heeft hij niet genoeg tijd om alle mensen in gevaar te redden. En daarnaast heeft hij te weinig tijd om voor zijn tante te zorgen en zijn relatie met Gwen te onderhouden. De hamvraag voor Spider-Man is: wat doe je met de beperkte tijd die je gekregen hebt? Het antwoord is moeilijk want hij heeft een grote verantwoordelijkheid tegenover de wonderlijke krachten die hij gekregen heeft. Maar het is ook een belangrijke vraag voor alle toeschouwers. Vandaar dat Spider-Man zo'n interessante held is.
Robert Redford waarmee u gewerkt hebt aan Lions for lambs, wilde Captain America 2 doen omdat zo'n comic-book-film maken een heel andere manier van filmen is. Heeft u dat ook zo ervaren ?
Andrew Garfield Eigenlijk niet. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik met de twee Spider-Man-films intieme films maakte. In mijn ogen is het hele Spider-Man-verhaal een belangrijke story en je filmt dat verhaal zoals we dat met Lions for Lambs hebben gedaan. Alleen de filmploeg is groter op een Spider-Man-set. De trailers zijn ook groter, soms te groot. En er lopen te veel assisenten rond. Maar acteren is acteren en je benadert je personages als menselijke wezens.
Meneer Foxx, waar heb jij dat bizar kapsel van Max Dillon (de sukkel die later Electro wordt) gehaald ?
Jamie Foxx: Bizar is het inderdaad. Max kamt al zijn haar aan de zijkant over zijn kale kop. Ik vertelde mijn zus dat ik de eerste zwarte man wilde zijn met zo'n kapsel. Waar heb je het over, vroeg ze. Ik wilde van die vent echt een stuntelende karikatuur maken en dat kapsel paste bij het beeld van de man die ik voor ogen had. Daarnaast is het moeilijk om, als je zoals ik al 20 jaar in het vak zit, nog te verdwijnen achter het uiterlijk van je personage. Je hebt immers de sociale media die jouw beeltenis constant over de hele wereld verspreidt. Daarom was Electro zo leuk. Ik kon verkleedpartijtje spelen. Alle acteurs houden daarvan. Mijn voorbeelden voor Max waren George Jefferson (uit de televisieserie The Jeffersons), (sportlegende) Terry Bradshaw en een acteur uit Seinfeld.
Hoe hebben ze de blauwe huid van het Electro-personage geschapen?
Jamie Foxx: We hebben drie make-up-testen gedaan en het blauw van de film was het eindresultaat. Maar wat je ziet, is eigenlijk een blauw scherm. Ze hebben me helemaal in blauwe siliconen gedompeld waarna ze beelden op mij projecteerden. Dus wanneer ik boos word, lijkt het wel te onweren in mijn hoofd. Het is vreemd voor de toeschouwers want ze denken dat ik een kostuum draag, terwijl ik het ben waarop ze beelden hebben geprojecteerd.
Dit is je eerste slechterik uit je carrière. Hoe denk je dat mensen daarop zullen reageren?
Jamie Foxx: En Electro is bovendien een bad guy die er niet echt aan kan doen. Het is grappig hoe mensen reageren op personages die gemeen doen. Ik heb ooit een knoeier van een advocaat gespeeld in 'Law abiding Citizen'. Geen echte schurk, maar toch iemand die andere mensen slecht behandelde. Na de release riepen de mensen tegen mij: ' Wat er in die film met je gebeurt, heb je aan je eigen te danken, stommeling. Je had maar correct moeten zijn.' Grappig, sommige mensen denken echt dat jij dat bent.
