Shaun het Schaap: Richard 'Golly' Starzak en Mark Burton over de film - Interview Cinema

   - 

Shaun het Schaap: Richard ‘Golly’ Starzak en Mark Burton over de film

Shaun, het stoere schaap dat in 1995 voor het eerst opdook in een avontuur van Wallace en Gromit met de titel A Close Shave, zou weleens de volgende mascotte van de Britse Aardman-studio kunnen worden... Twijfel? Beoordeel het zelf in de eerste bioscooplangspeelfilm met Shaun in de hoofdrol!

Shaun en zijn vriendjes schapen steken voor het eerst ‘solo’ van wal in 2007, wanneer het eerste seizoen van een serie hilarische korte films wordt uitgezonden die spelen op een zeer Britse boerderij. Er staan intussen vier seizoenen op de teller, en het vijfde komt eraan: bewijs van het succes van de formule. Zonder de spin-off Timmy Time te vergeten, opgehangen aan het jongste hoefdier van de boerderij.

Maar laten we niet afdwalen, en bij de zaak blijven: Shaun het Schaap, de film... We geven hierbij graag het woord aan de heren Richard ‘Golly’ Starzak en Mark Burton, schrijvers en regisseurs, net zo joviaal en grappig als hun schepsels, om ons er meer over te vertellen.

 

 

De look van de televisieserie Shaun het schaap is onderweg een paar keer aangepast. De film behoudt dat uit-de-klei-getrokkene en de enkelbeeldtechniek...

 

Richard Starzak: Het eerste seizoen was een enorm succes, maar was ook veel te duur. Dus moest er bespaard worden, op de kosten en op de productietijd, vandaar de veranderingen. Maar vanaf het derde seizoen zijn we teruggegaan naar hoe het er eerst had uitgezien. Ik was absoluut niet dol op de aanpassingen die waren gedaan.

 

Welke elementen wilden jullie tot elke prijs behouden toen je groen licht kreeg om de film te maken?

 

Mark Burton: Het wezenlijke, en de grootste uitdaging, was om een film te maken zonder enige dialoog. We wilden ook het oorspronkelijke uiterlijk van de tv-serie behouden, en zo weinig mogelijk gebruik maken van computer graphics, met dezelfde personages, maar we wilden wel hun persoonlijkheid ontwikkelen, hun een uitgesprokener identiteit geven, en echte emoties. De boerderij wordt een soort grote familie. Zonder de zeer eigen en zeer slapstickachtige humor te vergeten.

 

Richard Starzak: We hebben onszelf het genoegen gedaan precies datgene in de film te brengen wat we zelf echt op het scherm wilden zien. De beste beschrijving van de film die ik tot nu toe heb gehoord is nog altijd “een film voor volwassenen waar je je kinderen mee naartoe kunt nemen”. Dat drukt het heel mooi uit.

 

Jullie schrikken af en toe niet terug voor een fikse spagaat tussen de soms erg trashy humor en de pure emotie. Neem bijvoorbeeld de prachtige kennismaking met de jonge boer, en Bitzer en Shaun die nog – bijna – baby’s zijn, tegenover de scène waar een minder koosjer personage met zijn hoofd vooruit in de achterhand van een neppaard belandt!

 

Mark Burton: (lacht) Die grap is vrij pittig, inderdaad, maar goed... het is geen écht paard, hè (lacht). Meer nog, het is ons persoonlijke eerbetoon aan de serie Police Academy!

 

 

Nu u het zegt, zie ik het helemaal voor me (gelach)!

 

Richard Starzak: Eigenlijk was ik dat helemaal vergeten, ik heb zelf het verband niet gelegd voordat iemand een opmerking maakte over hoezeer de ene scène op de andere lijkt.

 

Mark Burton: Ik zou ook de scène kunnen noemen waar Bitzer in het ziekenhuis terechtkomt, en zich moet vermommen om er niet uitgegooid te worden – en meteen door de verpleegsters voor een chirurg wordt gehouden. Die een tikje wrange scène, meer voor een volwassen publiek, wérkt, vooral omdat veel andere gags iets totaal absurds en infantiels hebben. We hebben zelf kinderen en we weten uit eigen ervaring wat te ver gaat en wat niet. En trouwens, waarom niet iemand met zijn hoofd in het achterste van een paard vast laten komen te zitten, zolang je het maar met smaak doet! (Lacht)

 

Iets wat steeds terugkomt is dat jullie de humor van een situatie laten uitdijen: er is altijd wel een willekeurig personage dat getuige is van onvoorstelbare situaties.

 

Mark Burton: Ja, voor ons behoort dat tot de grote lessen die je kunt leren van de meesters van de komedie. Soms ligt nu juist in de geschokte reactie van zulke getuigen / slachtoffers het komische! Om nog eens die scènes met Bitzer in het ziekenhuis te nemen, het hoogtepunt van de lol bij zijn omzwervingen in de uitdossing van een chirurg komt als hij ontmaskerd wordt.

 

Een speelfilm ‘zonder woorden’ maken, want voor de rest is de klank alomtegenwoordig, en de muziek ook, dan moet je weer aanknopen bij de basics van de cinema... Zonder de vele snufjes die je tegenwoordig hebt, maar die een film soms ook overladen maken.

 

 

Mark Burton: Het eerste wat we zeer zorgvuldig moesten afwegen was het scenario: we moesten een eenvoudig verhaal hebben, maar niet simplistisch, om onderweg geen kijkers te verliezen...

 

Richard Starzak: Aanvankelijk, in de serie, berustte het besluit om niet met dialogen te werken op praktische overwegingen, want om in animatie personages te laten praten, dat is erg tijdrovend. En verder vergemakkelijkt het de distributie in het buitenland als je geen specifieke taal gebruikt. Dat betekent overigens niet dat we het geluidsaspect verwaarloosd hebben. Integendeel, de klanknabootsingen van de personages moeten een esthetiek hebben, een logica, een “betekenis”.’

 

Jullie hebben gewerkt met een eenvoudige tegenstelling, bijna een archetype, dat ook schitterend uitpakt: de rust van het landleven tegenover de stress van de grote stad.

 

Mark Burton: Wij noemen dat een low concept. We wilden een groot avontuur vertellen, maar ‘zuinig’. Het absurde vloeit direct voort uit het gegeven van die schapen die door de grote stad dwalen, ze veroorzaken een soort waanzin en hysterie. Daar hoef je niet veel aan toe te voegen, als je die dappere beesten ziet ronddarren gekleed als doorsnee mensen ... Het is een verhaalgenre op zich, en al heel oud: de reis van het platteland naar de stad, en voor ons het werkte perfect.

 

Richard Starzak: We hebben andere opties overwogen, waaronder een busreis... We wilden in ieder geval van die boerderij weg. Tenslotte leek de keuze voor de stad ons de meest voor de hand liggende, de meestbelovende, ze brengt veel hindernissen, zoektochten, ontmoetingen en moeilijkheden met zich mee...

 

 

 Meningen

 Al het nieuws cinema


Newsletter
Schrijf u nu in op onze nieuwsbrief: